Bettine's lente na een winter van vernedering

Bettine had een minderwaardigheidscomplex. Ze vond haar tieten namelijk te groot. En als vrouwen iets dergelijks in hun koppie hebben, dan kunnen er vreemde dingen gebeuren. Zo zat Bettine een half jaar voordat dit verhaal zich afspeelde bij de plastisch chirurg. Ze werd heel erg vriendelijk ontvangen door zijn assistente: vol begrip en ondersteuning leidde ze haar naar de dokter. Ze nam met dikbetraande ogen plaats achter het mooie bureau. De assistente gaf haar nog een bemoedigend klopje op haar schouders en vloog weg toen de dokter binnen kwam. De dokter zuchtte toen hij de Bettine zag zitten. Zacht maar duidelijk hoorbaar voor de vrouw had hij gemompeld: "Pff, daar zit er weer één". Vermoeid nam hij plaats en vroeg het vrouwtje wat er aan de hand was. Bettine wist zich in het begin nog goed te houden. Maar halverwege het verhaal kon zij haar tranen niet meer bedwingen en liet ze ze de vrije loop. Duidelijk geïrriteerd zei de dokter dat ze haar blousje maar eens open moest maken: "Dan kunnen we eens kijken of het wel zo erg was..." Met trillende handen deed Bettine wat van haar werd gevraagd. Even later stond ze dan met de door haar beschaamde prachten en pralen. De plastisch chirurg zei niets en keek er met grote ogen naar. Hij stond op, liep om het bureau heen (wat een eeuwigheid leek te duren) en ging achter haar staan. Hij betastte haar en zei zwaar ademend: "Ach mevrouwtje, dit zijn de mooiste borsten die ik ooit heb gezien". "Echt", had Bettine nog vertwijfeld uitgeroepen. "Echt, de mooiste van de hele wereld", zei de dokter en zijn handen woelden door het weke vlees.

Bettine liet hem maar begaan. Ze was onzeker en kwetsbaar, tenslotte was ze zijn patiënte! De dokter ging steeds verder. Hij trok haar uit de stoel en dwong haar op de behandeltafel te gaan liggen. Daar schoof hij haar rokje omhoog en haar slipje naar beneden. En nog steeds durfde de mooie vrouw niets te zeggen. Het bleef maar in haar hoofd galmen: "De mooiste borsten van de wereld, de mooiste borsten van de wereld". Voordat ze het in de gaten had, was de chirurg op haar gaan liggen. Hijgend en steunend had hij zijn operatiebroek naar beneden geschoven en zijn pik tevoorschijn gehaald. Zijn andere hand kneedde haar prammen bijna tot moes. Bettine gaf een klein kermpje van pijn toen hij bij haar naar binnen drong. Langzaam besefte ze dat hij haar aan het neuken was. Onbeholpen en ruw stootte hij steeds dieper in haar onderlichaam. En hij bleef maar in haar vleesbergen poeren. "Zie je nu wel, je vindt het lekker. Je wordt kletsnat", Hijgde hij in haar oor. Bettine huilde, ze vond het helemaal niet lekker. Dat ze nat werd, dat wilde ze helemaal niet. Gelukkig was het snel over. Met een woest gebeuk kwam hij klaar. Bettine zag zijn gezicht vertrekken en voelde het ongewenste zaad haar lichaam betreden. Vrijwel direct na de lozing, stond hij weer op de vloer. Hij veegde zijn lul aan het afdekpapier af dat op de behandeltafel lag en sommeerde Bettine ook te gaan staan. Haar knieën knikten toen ze naast de tafel stond. Met een wild metaalachtig geluid, rolde de arts het schone papier op de tafel en gooide het met sperma bevuilde deel in de grote prullenbak. Het zaad begon langs Bettine's dijen naar beneden te lopen. "Doe je kleren aan", zei de dokter bits, "en zorg ervoor dat je niet lekt!" De dokter veegde het sperma dat op de grond lag ook weg en ging toen weer achter zijn bureau zitten. "Zo vertel nu eens, wat voor een behandeling had je willen hebben". Hij keek haar arrogant aan. De vrouw wist nu helemaal niet meer wat ze wilde zeggen en barstte in een hysterische huilbui uit. Toen werd de arts kwaad en zette haar buiten de deur. "Als je je zo opstelt, dan kunnen wij niets voor je doen", had hij haar in de gang nageschreeuwd. De assistente keek haar meewarig aan, maar zei niets. Met haren en kleren verfromfraaid keek ze naar de wachtende patiënten, maar ook daar kreeg ze geen reactie. Ze stond er alleen voor. Toen begon de vrouw te hollen door de gangen van het ziekenhuis. Ze raakte in paniek, schreeuwend als een gekooid wild dier. Ze begon al rennend te hyperventileren en viel uiteindelijk kapot en vermoeid neer.

Toe ze bijkwam bleek ze in de kamer te zitten van de directeur-arts, een vrouw. Bettine staarde apathisch voor zich uit. De grijzende vrouw bleef haar maar vragen stellen, maar Bettine hoorde het niet. Ze hoorde niets meer. Haar geest was geknakt, haar ziel was gebroken. De oudere vrouw verminderde het vragenvuur en fixeerde haar blik tussen Bettine's benen; zaad liep op de stoelzitting. Zonder te vragen rommelde de directrice in het handtasje van de vrouw en vond wat ze zocht; de afsprakenkaart. Haar ogen glommen op toen ze de naam van de behandelend arts zag. Ze stond op en liep naar de telefoon. Bettine vatte opeens weer levenslust. Ze griste haar tasje van het bureau en holde weg. Beheerst, ze wist nu waar ze was. Binnen een mum van tijd stond ze buiten. Ze sloeg geen acht op de directrice die paniekerig uit het raam riep dat ze terug moest komen. Ze sprong in een taxi. De directrice zag de grote zwarte mercedes het terrein afstuiven.

Een half jaar later - Bettine ontwaakte. Ze stond op. Het was nog kouder dan de dag ervoor. Ze schoof de zware gordijnen opzij en keek de witte, ijzige wereld in. Zoals iedere nacht had ze die nacht met een dikke trui geslapen. Ze vond dat ze die dag zich niet hoefde te wassen, gelukkig maar. Anders zou ze haar grote borsten weer moeten zien, moeten betasten. Ze liep door de ruimte van haar blokhut naar het provisorische keukentje en zette koffie. Bettine woonde in het noorden van Canada, ver weg van de buitenwereld. Weg van de boze en wrede mensheid. Direct nadat ze van het ziekenhuis kwam, is ze naar de bank gereden en had al haar spaarcenten opgenomen. Met het bundeltje geld in een plastic tasje, sprong ze in de wachtende taxi en ze reden direct door naar het vliegveld. Daar kocht ze een enkele reis naar Canada en nu zat ze hier. Ze was gelukkig, op haar manier.

De wind huilde om het houten huisje. Bettine wist niet hoe laat het was, maar dat kon haar eigenlijk niets schelen. In de winter was iedere dag hier hetzelfde. In deze fase van haar leven was dat maar beter zo, maar ze hoopte op het voorjaar. Een nieuw begin van het jaar, een nieuw begin van haar leven. Ze schonk de koffie in en liep naar het raam. Ze verwarmde haar handen aan het warme kopje en staarde wederom naar buiten. Tussen de bomen zag ze een schim aan komen strompelen. Het kwam dichterbij en Bettine zag dat het een houthakker was. Ze hoopte dat hij haar huisje voorbij zou gaan, maar dat was natuurlijk ijdele hoop. Ze hoorde een zwak kloppen op de deur. Haar hart verscheurde en ze deed open. De wind jammerde naar binnen en een totaal uitgeputte man viel in haar armen. Ze ving hem op.

De weken vlogen voorbij. De houthakker was de eerste week te zwak om te kunnen praten. Zijn voeten en handen waren bevroren. Met moeite wist Bettine ze te redden. Daarna knapte de man zienderogen op. Hij bleek Mike te heten. Hij was de voorman van een kapploeg die was overvallen door de winter. Toen ze geen proviand meer hadden, besloten ze ieder hun eigen weg te gaan. Mike was bezorgd om zijn maten, maar blij dat hij het in ieder geval had gered. De man was een harde, maar goudeerlijk. Ze begon hem te vertrouwen. 's Avonds spraken ze veel met elkaar. Eerst sprak hij voornamelijk over zijn ervaringen, maar gaandeweg liet ook Bettine steeds meer los. Vier weken nadat hij totaal verzwakt aan de deur klopte, wist Mike alles over Bettine; waarom ze hier was, wat haar in het ziekenhuis was overkomen en van haar minderwaardigheidscomplex. De man was veel te dankbaar voor zijn leven om maar één opmerking over haar borsten te maken. Dit versterkte nog eens haar vertrouwen in hem. Op een mooie dag, de lente stond op uitbreken, had Bettine zich gewassen. Ze merkte op dat ze steeds minder moeite ermee had en wist dat het door Mike kwam. Ze dacht er lang over na en besloot toen actie te ondernemen. Ze was gespannen maar voelde dat dit een belangrijke dag zou worden. Het kon ook niet anders, de lente stond op het punt te beginnen.

Met bevende handen deed ze haar lingerie aan. Ze haalde de spiegel achter de kast vandaan en bekeek zichzelf. Wist ze het zeker? Zou ze zich onderwerpen aan zijn beoordeling? Met afschuw keek ze naar haar vleesbergen. Maar de afschuw was minder dan vroeger; ze was sterker, zekerder geworden. Met een trilling in haar stem riep ze: "Mike, kom eens". Mike begreep het niet. Als Bettine onder de douche ging, trok hij zich altijd heel discreet terug. Verwonderd liep hij naar het keukentje, maar halverwege zag hij haar al staan. Met open mond gleden zijn ogen langs het mooie lijf van de vrouw. "Tell me what you think, honest", zei Bettine. Ze was nerveus, maar begreep dat ze nu niet terug kon. Mike kon geen zinnig woord uitbrengen; hij keek alleen maar. Zo bleven ze een tijdje staan. Bettine's vertrouwen in hem en in zichzelf groeide met de seconde. Toen deed ze de eerste stap, richting de houthakker. Toen ze vlak voor hem stond, zakte ze door haar knieën en knoopte zijn jeans open. Een gezwollen lul stuiterde haar tegemoet. Ze nam de warme pik koesterend in haar handen. Even nog dacht ze aan haar laatste slechte ervaring met mannen, aan de kwelduivel van de dokter, maar het vertrouwen overwon. Voorzichtig schoof ze de zware penis in haar mond. Haar tong speelde met de eikel en ze zoog de binnenkant van haar wangen tegen de warme stengel. Bettine genoot. Ze keek naar boven en zag dat Mike zijn ogen had gesloten; ook hij genoot blijkbaar.

Met zachte dwang dirigeerde zij hem naar de bank. Ook hij zakte nu door zijn knieën en liet de vrouw begaan. "Touch my tits", moedigde zij hem tussen twee diepe pijphalen door. Mike keek haar aan. "Please", zei ze. Voorzichtig streelde hij haar borsten. "Oh you're so beautiful", zei hij oprecht bewonderend. Zijn vingers masseerden de onderkant van haar tieten en kietelden haar tepels. Bettine sloot haar ogen en genoot intens van zijn strelingen. Het was alsof ze nimmer slechte ervaringen met haar borsten had gehad, alsof nog nooit iemand haar had gehoond vanwege de fantastische prammen die ze van voren had hangen. "Een beetje harder alsjeblieft, I'am so sensitive", kreunde ze. Mike begreep nu dat het vertrouwen gewonnen was. Ook hij kon zich nu laten gaan; totaal gaan genieten van de mooie vrouw die hem nog steeds erg intens aan het pijpen was. Hij pakte haar borsten en dwong haar zo op hem te gaan zitten. Met haar handen op de zijne moedigde ze hem aan harder te knijpen. Mike's pik barstte bijna uit elkaar toen hij begreep wat ze bedoelde. Voorzichtig leidde hij zijn boomstam bij haar naar binnen. De vrouw zuchtte, de pik schuurde langs haar kutribbeltjes. Haar bekken opende zich gewillig voor een mannelijk geslachtsorgaan, voor het eerst in meer dan een half jaar!

Bettine begon met haar clitoris zachtjes over zijn onderbuik te schuiven. Hij voelde hoe het opgewonden klitje zich een weg door zijn onderbuikharen vond. Haar bewegingen werden steeds heftiger, steeds intenser. Haar enorme, maar mooie prammen bengelden op haar neukritme mee. Mike zag Bettine's ogen wegdraaien. "Oh schatje, is it happening", vroeg hij zacht. "Yes, yes, ohohoho, ik kom", hijgde Bettine. Sinds lange tijd kwam de vrouw klaar op een man. Een man die ze vertrouwde, een man waaraan ze zich durfde te geven. Ze pakte hem bij zijn achterhoofd en drukte zich zo stevig mogelijk tegen haar aan. Ook hij stond op springen, maar wist zich te beheersen, voor haar. Hij kuste Bettine in haar nek. Na hijgend draaide Bettine zich om. "I turn for your turn", zei ze poëtisch en ze richtte zich wat op. Mike reageerde direct door wild naar boven te stoten. Hij pakte haar beet en hield haar billen van elkaar. Mike zag zijn penis in en uit het heerlijke vrouwelijf glijden. Zijn bewegingen werden daardoor ongecontroleerder. Ze keek naar achteren, naar hem. Haar lange haren waren over één schouder gedrapeerd en hij ving een glimp op van de bungelende prammen. Dit was meer dan hij kon verdragen. Misschien iets te ruw naar zijn eigen zin, duwde hij de vrouw naar voren. Bettine viel bijna van het bankje, maar zat uiteindelijk toch in de juiste positie; op haar knietjes, met haar reet uitdagend naar hem toe.

Even hield hij zich in. Maar zij moedigde hem aan: "Doe het maar, it's all yours". Toen pakte hij zijn redster bij de schouders en stootte hard en diep van achteren bij haar naar binnen. "Take me, neuk me, please", zwijmelde Bettine die begreep dat haar houthakker zich aan het verliezen was. Hij had zich een goed man getoond: voorzichtig, vol begrip, wachtend. Nu was het zijn beurt en ze gaf zich in deze rol aan hem over. Steeds wilder drong de penis bij haar binnen. Af en toe greep hij één van haar borsten. Zelfs hier genoot ze van; want het was dierlijke waardering, instinctmatig respect. Zijn greep op haar verstarde. Zij voelde de penis diep in haar onderlichaam kloppen. Toen kwam de ontlading. Een warme golf welde in haar op; ze begreep dat dit zijn zaad was. Zo intens had ze nog nooit een zaadlozing meegemaakt. Hij was stil, bewoog zelfs niet. Maar de kracht van zijn sperma deed genoeg. Al tijdens zijn spuiterij, liep het zaad uit haar spleet en viel op de grond. Zo vol werd haar spleetje gespoten. Met het wegvagen van zijn orgasme, begon hij haar te strelen. Langzaam gleed zijn ontspannende pik uit haar vetnatte neukgrot. Bettine draaide zich om en kuste hem. Zwaar ademend beantwoordde Mike innig de kus. Ze verstrengelden in elkaar en vielen in slaap.

Opgewonden werd Mike wakker. Hij keek op en zag dat Bettine zijn pik aan het likken was. Ze verontschuldigde zich. "Just remembering the taste", zei ze ondeugend. Mike lachte en woelde door het mooie haar van de Nederlandse vrouw. Hij begreep dat ze weer in orde was. Blijkbaar had ze hem al een tijdje gepijpt, want hij voelde ineens een kramp door zijn ballen schieten; hij zou weer gaan komen. Zonder aankondiging lekte sperma voor de tweede maal uit zijn buis. Bettine slaakte een gilletje van opwinding en liet de warme massa op haar lichaam vallen. Bettine smeerde dankbaar het zaad over haar rondingen. Ze vermengde het met haar schaamhaar en masseerde haar borsten ermee. Ze keek hem aan en hij glimlachte. Een intens geluk doorvoer haar; Mike accepteerde haar zoals ze was. Haar aandacht werd getrokken door schitteringen bij het raam. Druppels vielen naar beneden; het dooide. Het werd lente...