Lisette, landmeisje, hoer en spionne

Dit verhaal is eigenlijk te fantastisch om waar te kunnen zijn. Toch is de realiteit soms waanzinniger dan de meest fantasierijke verhalen. Lees 'Lisette, landmeisje, hoer en spionne', deel II uit een reeks sexverhalen gebaseerd op ware getuigenissen en feiten uit Nederlandse en Duitse politierapporten.

Lisette groeide op in de Camargue, een onherbergzame streek ergens ten Zuiden van Frankrijk. Ze was het oudste kind van een vaderloos gezin. Lisette's vader, de eerste man van haar moeder, heeft ze nooit gekend. Tijdens de Algerijnse opstand in de jaren vijftig is hij als legionair gestorven. Lisette moest toen nog geboren worden. Daarna is het met haar moeder, wiens verstandelijke vermogens toch al niet verder reikten dan die van een kleuter, nooit meer goed geworden. Het pathetische mensje neukte met iedere man die op haar pad kwam, dit in de veronderstelling dat haar Luc was teruggekeerd. Lisette's twee broertjes en haar zusje hebben dan ook allemaal een andere verwekker. Een verre neef van de familie verhuisde het vreemde gezinnetje naar de meest onherbergzame streek van Frankrijk. Dit ter voorkoming dat de gezinsleden, van elkaar gescheiden, in tehuizen terecht kwamen.

Lisette verzorgde het gezin, terwijl moeder, in al haar onschuldig egoïsme, nog steeds rouwde om de man die ze had verloren. Lentes kwamen en gingen en Lisette leerde met de jaren de wijze maar harde lessen van verzorging en de natuur. Scholen bezocht ze niet, eenvoudigweg omdat in die tijd, in die streek, daar nog niet de middelen toe waren. Natuurlijk woonden er andere mensen in die streek en natuurlijk kwamen die weleens langs. Als ze op paardenjacht gingen bijvoorbeeld. Zelfs nu nog leven die daar in het wild. Maar door de bank genomen waren die mensen niet veel wijzer dan Lisette's gezinnetje.

Totdat op een dag een bont gezelschap het armzalige erf van het meisje betrad. Lisette kende de mensen niet, hun kleren evenmin. "Dus dit moeten dan van die 'stadslui' zijn", deductioneerde het slimme kind. Het nietige brein van haar moeder was haar overduidelijk bespaard gebleven. Maar ondanks de pracht en praal, zag het meisje dat er iets met die mensen aan de hand was. Vrijwel allemaal zaten ze bleek, en met holle ogen op al even armetierige paarden. Ze gebaarde haar oudste broer bij de kleintjes en mama te blijven, terwijl ze naar buiten spoedde. De meest fitte van allemaal, een prachtige vrouw, steeg af en zei: "We zijn allemaal erg ziek. Waarschijnlijk hebben we slecht water gedronken. Kunnen de twee mannen hier blijven terwijl wij doktershulp gaan halen?" Lisette knikte en ontfermde zich over beide heren. Haar aanbod om iedereen in het huisje even bij te laten komen, werd afgeslagen. En zo kwam het dat nog geen half uur later Lisette's gezinnetje met twee echte mannen was uitgebreid. Mama had het geweldig naar haar zin, want niet één, maar twee Luc'en waren teruggekomen. De eerste dagen besteedde Lisette dan ook net zoveel tijd aan de doodzieke heren, als aan haar moeder om die bij hen vandaan te houden. Drie, vier dagen gingen voorbij zonder dat de mooie vrouw en haar gevolg terugkeerden met hulp. Niet dat dat echt meer nodig was, want de mannen herstelden voorspoedig dankzij Lisette's tomeloze inzet en enorme kennis van natuurlijke geneesmiddelen.

De zesde dag, nog steeds was er geen hulp verschenen, mochten we naar buiten. Inderdaad, we. Wellicht had u het al begrepen, maar één van die doodzieke heren was ik, Horst. De andere was mijn toenmalige Georgische vriend Edvard, nu een befaamd politicus in zijn geboorteland. De zon sterkte onze lichamen en Edvard en ik begonnen andere interesses te krijgen dan alleen onze eigen verwondingen. Ons gezelschap was al een aantal maanden op de vlucht voor de nieuwe partijleiding van de Sovjetunie. Zodoende hadden we geen vrouw gehad. Onze leidster, de dissidente dochter van Leonid, was een bikkel waarvan geen greintje romantiek was te verwachten. Lisette trok daarom méér dan alleen onze aandacht.

Diezelfde avond namen we haar, ik schaam me er nu nog voor. Edvard hield haar vast, terwijl ik langzaam het meisje ontkleedde. Ze schreeuwde niet en ik vroeg naar het waarom in mijn beste Frans. "Ik wil mijn broertjes en zusje niet bang maken", zei ze zacht. Mijn hart was getroffen, maar mijn geilheid was sterker. Met een enorme paal ging ik verder. Edvard vroeg waar we het over hadden, ik vertelde het hem. "Mooi zo, dan lijkt het net of ze het lekker vindt", antwoordde hij met een grimmige stem. Ik vond het vreselijk, maar tegelijkertijd wond het me mateloos op. Ze was prachtig in lompen, maar naakt was ze betoverd. Terwijl mijn vriend zich onhandig uitkleedde, betastte ik met bevende handen haar prachtige lichaam. Ik kreunde terwijl ik haar kippevel voelde. Zou ze het misschien echt lekker vinden? schoot het door me heen. Langzaam gleden mijn handen naar haar schaamstreek. Een nog fellere schok woedde door mijn opgewonden lijf, want ik voelde dat ze kleddernat was. "Wat, wat!", riep Edvard, die ongetwijfeld iets moest hebben opgemerkt. "Ze, ze, ze is nat", stamelde ik. "Christo!", riep de jonge militair uit. Hij rukte het meisje uit mijn handen en zette Lisette met haar buik tegen de tafelrand. Voordat ik ook maar wat had kunnen doen, duwde hij haar naar voren. "Spreid je benen", snauwde mijn toenmalige vriend in het Russisch. Alhoewel Lisette dat nooit had kunnen verstaan, begreep ze blijkbaar wel zijn bedoeling. Haar weergaloze strakke, jonge benen gingen iets uit elkaar en ik kreeg een adembenemend uitzicht op het weke, uitnodigende vlees tussen haar benen.

Lang van dit beeld genieten, werd me niet gegund. Edvard duwde ogenblikkelijk zijn paal in haar kutje. Net voordat hij het uitschreeuwde, hoorde ik het jonge meisje zachtjes kreunen. Was dit een pijnof genotskreuntje? Ik weet het nog steeds niet. Wel zag ik dat ze haar kontje wat naar boven duwde. Edvard schreeuwde iets naar me, maar ik kon het niet verstaan. Weer hoorde ik zijn onduidelijk gebler. "Ze is nat, ze is nat!", maakte ik erop uit. Meteen richtte mijn tjakka zich fier tegen mijn onderbuik. Ik hield mijn ogen strak gericht op haar schaamvlees en het verrukkelijke gat in het midden, waarin de penis van mijn vriend woest tekeer ging. En waarlijk, ik zag dat Edvard's pik geildruppeltjes uit haar lichaam pompte. Ik hield het niet meer en stormde naar de andere kant van de tafel. Jong en lenig als ik was, klom ik erop en ging op mijn knieën zitten. Wat ik deed, weet ik niet meer, maar opeens had ze mijn pik in haar mond. Met een hand hield ik haar dunne armpjes vast, terwijl ik met mijn andere hand haar hoofd over mijn pik dwong. Van twee kanten werd ze verkracht. Alhoewel de schaamte een gat in mijn hart brandt, nu nog steeds, word ik nog dronken van geilheid als ik er aan denk. Ik keek over haar heerlijke rug naar mijn vriend, wiens stoten steeds woester werden. Lisette's donshaartjes op haar schichtig naar buiten stekende ruggegraat, stonden rechtop.

Edvard kwam klaar. Ik zag zijn handen ferm haar middel beetpakken, terwijl hijzelf ongecontroleerd begon te schokken. Zijn lichaam sidderde, op de golven van zijn naar buiten golvend zaad. Met open mond keek ik in haar bilspleet hoe overtollig sperma naar buiten welde. Lisette kreunde, maar tot mijn grotere verbazing voelde ik, voor het eerst tijdens deze erbarmelijke situatie, haar tongetje over mijn eikel bewegen. Edvard was duidelijk nog verzwakt door zijn ziekte. Vrijwel meteen na zijn hoogtepunt, viel hij uitgeteld op de grond. Lisette bleef over de tafel gebogen terwijl geilen spermadraden uit haar kut tot aan de grond reikten. Mijn greep op haar armen verslapte door mijn enorme verbazing en ze ontworstelde zich. Voordat ik wist wat er gebeurde, hield ze mijn pik met een hand vast en zette een intense pijppartij in. Ik drukte mijn bekken zo ver mogelijk naar voren. Af en toe waren Lisette's lippen tot op mijn onderbuik te voelen; ik dacht dat ik het bestierf. Helemaal van mijn stokje ging ik toen haar hand in de richting van haar kutje bewoog. "Ze betast zichzelf!", schreeuwde ik het in het Russisch uit. Maar Edvard hoorde het niet, die lag voor dood op de vloer.

Plots ging ze rechtop staan. Mijn pik zwabberde onhandig door de lucht. Speekselen voorvochtdruppels kwamen op mijn naakte onderbuik terecht. Niet wetend wat verder te doen, zat ik daar maar op mijn knieën op de tafel. Lisette lachte naar me, terwijl ze rechtop ging staan om vervolgens meteen door haar knieën te zakken. Ik wist niet wat ze ging doen, dus deed ik ook maar niets, me welbewust van het extra gewicht dat nu aan mijn onderbuik hing. Het mooie meisje ging bovenop de uitgetelde Edvard liggen! Hij kreunde, althans dat meende ik te horen. Echter, bewegen deed hij niet. Blijkbaar was hij echt nog te zwak. Ze koos zo positie dat ze met haar schaamstreek net op de onderbuik van mijn vriend kwam te liggen. Haar hoofd lag ter hoogte van Edvard's keel. Beide handen waren verborgen onder haar lichaam, bij haar kutje! Steeds sneller zag ik de pezen in haar armen bewegen. Ze masturbeerde terwijl ze op mijn vriend lag! Ik hield het niet meer en kon niets anders doen dan me op dit beeld te masturberen. Deze situatie staat sindsdien op nummer één van mijn sexuele fantasieën. Lisette bewoog steeds sneller haar handen tussen haar onderlichaam en dat van Edvard. Blijkbaar op het ritme van haar genotsgolven, gaf ze kusjes in zijn hals. Ik hoorde kreunen, maar of Edvard, Lisette, of ikzelf het was, dat weet ik niet. Daarvoor was ook ik al te ver heen. Een fel, spastisch trekken in mijn scrotum, kondigde mijn hoogtepunt aan. Ook Lisette naderde een orgasme. Haar rugspieren kronkelden als een nest jonge adders, het laatste wat ik zag. Toen verscheen er een fel wit licht voor mijn ogen. In mijn hand voelde ik het sperma door mijn penis lopen en de heerlijke bevrijdende druk nam bezit van heel mijn lichaam.

Hoelang ik op de tafel heb gelegen, weet ik niet. Ik sloeg mijn ogen op en zag dat Edvard nog steeds op dezelfde plaats lag. Naast hem lagen spermaklodders. Zijn onderbuik glinsterde van nattigheid, waarvan ik vermoedde dat het Lisette's kutvocht was. Het meisje zelf was niet meer in de kamer. Langzaam liet ik me op de grond glijden, en met knikkende knieën liep ik naar de andere kamer. Blijkbaar lag iedereen nog te slapen, maar Lisette's bed was leeg. Ik strompelde naar buiten. De lucht was zwanger van de ochtend, in het vage roodroze licht zag ik iemand badderen in het meertje waarnaast het hutje was gebouwd. De gedaante zwaaide en liep het water uit, mij tegemoet. Het koude water had de tepels op haar prachtige borsten doen opstijven en stonden parmantig naar mij gericht. Mijn pik zwol meteen weer op, ondanks het feit dat mijn verzwakte lichaam eigenlijk niets meer zou kunnen maken. Lisette keek naar mijn lid en glimlachte naar mij, haar verkrachter. Ik hield mijn adem in, wist ik veel hoe ze zou reageren op die afgelopen nacht. Weer zag ik haar heerlijke kippevel, hier en daar liepen straaltjes water over haar betoverende welvingen. Ze strekte haar armen naar me uit en omhelsde me. Nog steeds wist ik niet wat te doen. Lisette drukte zich stevig tegen mijn lichaam en ik voelde mijn penis zo mogelijk nog harder drukken tegen haar onderbuik. Ze fluisterde voor mij onbegrijpelijk boers-Franse woordjes en maakte een van haar armen los. Ze pakte mijn penis, positioneerde haar onderlichaam in een ontvankelijke positie, en schoof me bij haar naar binnen. Onuitputtelijk was ze, en ik liet me gaan, liet me nemen. In tegenstelling tot een aantal uur daarvoor, deed ze het nu rustig. Iedere beweging die we maakten, maakte zij, stuurde zij. Keer op keer voelde ik haar binnenlichaam over mijn penis schuiven. Het was alsof haar vagina hapte in mijn pik, waarbij ze perste bij mijn wortel en langzaam haar kutje ontspande naarmate haar lijf terug naar de eikel schoof. Ik voelde dat ik niet meer zou kunnen komen, die nacht had teveel gevergd van mijn nog zieke lichaam. Toch wist Lisette mijn pik gespannen te houden. Steeds intenser liet ze haar onderlichaam over mijn penis glijden. Het onverstaanbare Frans was overgegaan in een zacht gekreun. Steeds dichter drukte ze haar lichaam tegen het mijne. Net voordat ik het gevoel had dat ze in me kroop, bleef ze als gekleefd tegen me aanstaan. Lisette schokte zachtjes en snikte daarbij diep vanuit haar keel. Ze kwam klaar en ik pakte haar beschermend beet, ondersteunde haar.

Terwijl ze nog nasidderde, bedankte ze me en gaf me een vluchtige kus op mijn wang. Nog voordat ik iets terug had kunnen zeggen, liep ze weer het water in. De zon liet zich nu helemaal zien. En in dat filmische tegenlicht, zag ik haar beeldschone silhouet hurken totdat haar onderlichaam het water raakte. Uit de zachte welvingen maakte ik erop uit dat Lisette onder water haar schaamstreek schoonspoelde. Het was op dat moment dat ik besloot haar nooit meer te laten gaan. Ik hield van dit boerse, achtergebleven, maar beeldschone en zeer slimme meisje.

Twee weken later kwam Ilyanova terug. Ze had, meer dood dan levend, met haar twee volgelingen Marseille weten te bereiken. Meteen werden ze opgenomen in het ziekenhuis. Gezien de situatie waarin zij verkeerden, dacht iedereen dat Edvard en ik allang overleden waren. Ilyanova kwam terug om onze lijken op te halen en was dan ook zeer verbaasd ons springlevend en wel aan te treffen. Bovendien had ze goed nieuws voor ons. Haar vader had alle volgelingen van Chroetsjov amnestie verleend en zelfs uitgenodigd zich weer voor de wereldrevolutie in te zetten. Nooit meer op de vlucht, Edvard en ik wisten niet wat we hoorden. Voor het redden van ons leven, bood Ilyanova Lisette en haar gezinnetje aan met haar mee naar de Sovjetunie te gaan. Het moedertje en de kinderen wilden wel. Als ik het goed heb, wonen ze nu nog ergens op de Krim in een riante datsja. Edvard ging terug naar Moskou en al snel rees zijn ster aan het politieke firmament. Lisette en ik bleven in Europa en probeerden met al onze gaven de basis te leggen voor de wereldrevolutie. Alhoewel ze zielsveel van me hield, hield ze nog meer van ongebreidelde sex. Met z'n tweeën belanden we in het toenmalige West-Duitsland. Zij neukte alle staatsgeheimen bij elkaar, terwijl ik me bezig hield met het opzetten van de Rote Armee Fraktion.

Vele foto's zijn gemaakt van haar terwijl ze met allerlei illustere Westeuropese leiders het bed deelde. En iedere foto opnieuw bezorgde mij een steek in het hart. Maar ik wist dat Lisette niet anders wilde, niet anders kon. Wellicht was dat de reden dat ik steeds roekelozer te werk ging, tot de dag in Mannheim. Ik werd gepakt. Driemaal levenslang heb ik horen eisen, zowel hier als in de Verenigde Staten. Maar erger nog is de straf dat ik Lisette niet meer mag zien, of zelfs ook maar mag kennen, voor haar eigen bestwil. Via via heb ik gehoord dat ze thans een uiterst succesvolle exclusieve nachtclub beheert in Bonn. Ik kwijn weg in een kamertje van zes bij acht, maar waarschijnlijk is zij gelukkig, mijn Lisette...